De impact van de verdieping van het spoor was enorm
Geschiedenis Best, losse pagina's
De spoorlijn door Best was ooit als een grens die dwars door het dorp heen getrokken werd. Je was als bewoner deel van 'die van de overkant' of 'die van oud Best'. Op een gegeven moment was de overgang gemiddeld 32 van de 60 minuten gesloten en er werden door de bewoners heel wat uren per jaar verspild door te moeten wachten op de trein. De carnavalsoptocht liep regelmatig uit de hand omdat de optocht door treinen gesplitst werd en de kijkers in het centrum dus moesten wachten tot weer een paar deelnemers konden oversteken.
De NS kwam in de jaren negentig met het plan van een spoorverdubbeling naar maar liefst 4 spoorlijnen. Gelijkvloers zou dat een onmogelijke situatie gegeven hebben. Er moest dus gekozen worden. Of omhoog, waarbij de treinen over een dijk dwars door het dorp zouden rijden, of de duurdere versie, namelijk omlaag in een tunnel, zodat de treinen onzichtbaar en ook vrijwel onhoorbaar zouden worden.
De NS was sterk voorstander van de goedkope variant, de zes meter hoge dijk dwars door het dorp heen. Dat was in feite de enige optie die ze wilden bieden.
Gelukkig is door veel protest vanuit de bewoners en de lokale politiek gekozen voor de tunnelvariant. DODO was de actiepgroep. DODO stond voor: D'r Op, of D'r Onder.
Later werd die actiegroep nog even gevolgd door CONDOR. Dat was een andere vogel die zich vooral druk maakte over de ontwikkeling van het centrumplan, iets dat na afronding van de tunnel maar niet los leek te kunnen komen. Het duurde tot 2015 voor dat eindelijk goed vorm gekregen was.
Hoe zag het er in Best uit voor die tunnel een feit was:
Het spoor loopt sinds eind 2000 in Best door een 1,5 kilometer lange tunnel. Dat was niet altijd zo. Tot eind 2000 liep het spoor bovengronds en de inwoners woonden links of rechts van het spoor. Het dorp bestond uit twee delen en je kende niet veel mensen van 'de andere kant'.
Per uur was de doorgang meer dicht dan open. De NS wilde een spoorverdubbeling naar 4 banen en daarvoor moest er in Best het nodige veranderen.
De keuze was omhoog met het spoor, of omlaag.
Men koos uiteindelijk voor de dure optie, namelijk omlaag. Het voordeel is dat het spoor nu haar overheersende rol in het dorp helemaal kwijt is. Het spoor is niet langer de splijtzwam in de lokale samenleving. Het is zelfs totaal geen issue meer. Wie had dat kunnen denken.
Om de spoorverdubbeling te kunnen realiseren, moest vooral de stationstraat het ontgelden. Heel wat markante gebouwen, waaronder de brandweerkazerne, moesten plaats maken voor het verbrede spoor.
Hier treft u enkele van die nu verdwenen gebouwen aan. BioBest is er nog steeds, maar het aangezicht is totaal anders geworden.
Wat ook altijd een mooi punt om te fotograferen bleek, was de spoorovergang. Daar heb ik dan ook de nodige foto's van gevonden:
Hier ziet u nog nét het spoor bovengronds. Foto is gemaakt in 1997 en we kijken richting Oirschot.
Hier Café Roche in 1997. Het café moest in 1998 wijken voor de spoorverbreding.
Café Roche werd in 1998 daadwerkelijk gesloopt. De eigenaren kregen te
compensatie het recht om het Joe Mann Paviljoen te mogen exploiteren.
Van de drukste plek in Best naar zo'n beetje het rustigste plekje voor
wat betreft verkeerslawaai.
De spoorovergang in 1965.
Oirschotseweg in 1955. Kerk nog zonder spits. Voor de kerk nog de schoorsteen van Tricot.
In de verte ligt de spoorovergang. Nog veel verder de kers nog zonder spitse toren.
Een aantal oude foto's van de Stationstraat. Dit was ooit een ansichtkaartprent en werd in 1972 gepubliceerd in een jubileumboekje.
