Hoe ging dat ook alweer met het consortium in De Vleut - MooiBest

In 2011 was er het plan van een ambitieuze ondernemer om in de Vleut, tussen de N619 en de Broekdijk en net voorbij de Koppelweg een 78 meter hoge uitkijktoren neer te zetten.

Het argument daarvoor was dat het een prachtige publiekstrekker zou worden, waarbij je zowel de skyline van Eindhoven zou kunnen zien, maar ook de boomtoppen van het Groene Woud. Naast deze uitkijktoren zou er dan een groene Poort komen en zouden er recreatievoorzieningen gebouwd gaan worden. Vier ondernemers hadden daartoe een consortium opgericht en zouden samen met de plannen komen.

In het kader van 'Landschappen van Allure', alwaar de provincie 65 miljoen euro Essent geld te verdelen had, was de provincie razend enthousiast over het plan en ook de toenmalige burgemeester en wethouders van Best waren helemaal voor.

Er was slechts één ding door de ondernemers en de politici 'vergeten'.

Niemand had wat aan de inwoners van De Vleut gevraagd.

Het plan (Dat groter was dan alleen de toren en in totaal de plannen van vier ondernemers bijeen bracht) was blijkbaar in de eerste helft van 2011 aan de gemeenteraad gepresenteerd en was in opdracht van een wethouder door enkele ambtenaren voorvarend opgepakt. Er was toen ook iets in Groeiend Best geplaatst, maar daar werd niet gesproken over de hoogte en plaats van de toren. Het stuk en het plan kreeg nergens buiten het gemeentehuis verdere aandacht.

Een  sinds 2011 in de Vleut wonende bewoner (Tom Lassing) kreeg begin april 2013 lucht van de plannen en deed navraag bij de gemeente en de provincie.

Dat werd een forse aanvaring met de gemeente, want men voelde zich als door een bij gestoken. Men hield de boot af om informatie te geven.

De indruk ontstond bij de bewoner dat dit blijkbaar nooit zo vroeg 'echt' openbaar moest worden.

Daar de deur bij de gemeente dicht was, werd door hem een open brief in de lokale krant Groeiend Best geplaatst. De brief werd tevens aan Burgemeester en Wethouders van de gemeente Best gestuurd. (4 april 2013)

Middels een naar een journalist gelekt intern memo werd de desbetreffende actieve bewoner de daaropvolgende week op de voorpagina van Groeiend Best keihard en zonder gêne voor leugenaar uitgemaakt.

Er stond: "... het ingezonden stuk van Tom Lassing in Groeiend Best van vorige week grotendeels onjuist, erg suggestief en voorbarig is".

Het stuk was zo geschreven dat het net leek alsof het Bewonersoverleg het geschreven had. Zo stond er: "Het bewonersoverleg is duidelijk geworden dat het..."

Een boos telefoontje naar het Bewonersoverleg maakte duidelijk dat ze net zo verrast waren over het stuk.

Dat dreigde een rechtszaak te gaan worden...

Van wie kwam dat stuk, wie had het waarom geschreven en wie had het geplaatst? Waarom had Groeiend Best het zonder hoor- en wederhoor en ook zonder bron geplaatst? Dat alles is aan de toen nieuwe burgemeester gevraagd.

In de week voor publicatie van het 'leugenaar' stukje was ondertussen het Bewonersoverleg supersnel door enkele ambtenaren bijgepraat over de plannen. De gemeente was het blijkbaar duidelijk dat de radiostilte nu echt voorbij was.

De toen nog 'nieuwe' burgemeester Anton van Aert was zich van heel dat dossier nog niet bewust en heeft de verschillende kemphanen bijeengebracht om hiermee verdere escalatie en een rechtsgang te voorkomen.

Waar het tijdens het gesprek bij de burgemeester op neer kwam, was dat men het plaatsen van dit inderdaad interne memo betreurde. Het was per ongeluk (in feite ter info) aan de journalist gestuurd. Over de plannen waren ze echter akelig helder. De provincie en de regio hadden al enkele miljoenen euro's subsidies (er was sprake van tot wel 5 miljoen euro aan verschillende subsidies) toegezegd en feit was dat de plannen al in een dusdanig ver stadium waren dat er geen sprake meer kon zijn van afblazen. Zelfs aanpassen van de plannen was eigenlijk al een gepasseerd station.

Met stoom uit de oren is de bewoner toen naar huis gegaan en deed bij vertrek naar zowel de aanwezige politici als de aanwezige ondernemer de uitspraak dat dit letterlijk wat hem betreft een strijd op leven of dood zou worden.

Dit is de Plopsatoren die in De Vleut had moeten komen te staan. Met zijn 78 meter hoogte nog 7 meter hoger dan de Bestse kerktoren! De ronde schijf zou bezoekers op en neer brengen.

De toren zou tussen zo'n twintig woningen in De Vleut komen te staan. Voor de bewoners was het dan echt over en uit geweest met hun privacy, want de bezoekers zouden met en zonder verrekijkers precies kunnen zien wat iedereen op het bord had liggen.

Met enkele actieve omwonenden werd een actiecomité onder de naam "Bewonersbelang Leefbaar de Vleut" gevormd en Titio Vorstenbosch, Wilma van Welzen, René van Laarhoven, Tom Lassing en Hans Meeske vormden de kern van het bewonersverzet tegen vooral de toren.

Vrijwel ieder huis in De Vleut werd middels een actiebrief op de hoogte gebracht van de plannen. De titel op de envelop was "Efteling in de Vleut?!"

Reken er maar op dat de inhoud van deze envelop in de buurt goed gelezen werd.
We kenden de plannen ondertussen tot in detail omdat Wilma en Tom, in het kader van Openbaarheid van Bestuur, na een aangetekende brief naar de Commissaris van de Koning, de ingediende plannen bij de provincie hadden mogen inzien.

De bewoners van 18+ in De Vleut werd in de brief gevraagd om ons als Bewonersbelang Leefbaar De Vleut de ruimte te geven om namens de bewoners te spreken. Meer dan 125 personen van 18+ gaven ons de toestemming middels hun getekende verklaring.

Leefbaar de Vleut ging op oorlogspad en nam geen gevangenen.

Bij een groot wervend Landschappen van Allure openingsfeest in Liempde waren we present om een forse domper op de feestvreugde te leggen. Daar waar uit de speeches had moeten blijken dat het allemaal zo mooi werd en er zo'n breed draagvlak was, bleek vanuit onze spandoeken en flyers dat er toch bij het grootste projectonderdeel van de Landschappen van Allure plannen zware oppositie was. Het was een heel goede zet om ons die middag als actievoerders naar Liempde te begeven. Ook de provincie zag toen voor het eerst dat het ons ernst was en dat de gemeente Best en de ondernemers vergeten waren de bewoners bij de plannen te betrekken. We waren wel actievoerders, maar we hebben ons verder keurig gedragen, hetgeen door de bobo's gewaardeerd werd.

Het Bewonersoverleg, dat aanvankelijk niet goed wist wat ze hier mee aanmoest, pakte in tweede instantie de uitdaging alsnog voortvarend op en kreeg daarbij grote hulp van de gemeente. De gemeente wilde immers liever met een neutraal Bewonersoverleg zaken doen, dan met die radicale bewoners van Leefbaar de Vleut. Die laatsten waren immers net terriers gebleken en lieten niet los als ze zich eenmaal ergens in vastgebeten hadden.

We konden ons overigens prima in die opstelling van de gemeente vinden, want zo werd het werk ook veel beter verdeeld. Het inspreken, afspraken maken met politieke partijen, spreken van raadsleden, spreken van journalisten, afspraken met wethouders en met ambtenaren en overleg met de provincie, was bijna een dagtaak geworden.

Middels enkele door het bewonersoverleg georganiseerde dialoog sessies kregen bewoners eindelijk de kans om hun zegje te doen.

De eerste sessie was een regelrechte ramp, maar de tweede en derde sessie verliepen heel constructief. De bewoners van De Vleut waren vrij eensgezind. Hoewel niet iedereen over elk onderwerp hetzelfde dacht, werd wel een werkbare modus gevonden.

Gaandeweg de procedure bleek dat de gemeente Best de vastgelegde structuurvisie ooit niet geheel volgens de regels van het spel had vastgesteld. Ook dat was onderdeel van het schimmenspel geweest. Wilde de gemeente niet tegen procedure fouten oplopen en de zaak op vormfouten verliezen als het tot een rechtszaak kwam, dan moest heel die structuurvisie Buitengebied procedure over.

Ook dat werden twee dialoogsessies in Aarle en twee sessies in De Vleut en werd ook weer verschillende keren inspreken bij raadvergaderingen.

Een informatieve sessie voor alle bewoners met de desbetreffende ondernemer die de toren wilde plaatsen verliep niet zo goed. Enkele wat ongelukkige uitspraken maakten dat de bewoners zich wat geschoffeerd voelden. De opmerkingen "Ik kan met kampvolk omgaan, dus met jullie boeren kom ik ook wel overweg" en "Jullie boeren eten thuis, daar heb ik dus niet zo veel aan", vielen niet lekker.

Er werd nog wel een stuurgroep vanuit bewoners geformeerd, maar de swung was er bij de ondernemer wel uit. Heel de wijk was tegen de toren en toen hij die 'handig' wilde inwisselen tegen een camping of trekkershutten was de oppositie tot zijn schrik niet minder. Nadat de gemeenteraadsverkiezingen geweest waren en de nieuwe gemeenteraad bij een eerste besluit met 21 van de 21 negatief besliste voor het consortium, gaf de ondernemer het op.  

De stekker werd uit het project getrokken, het consortium bestaande uit de vier ondernemers bestond niet meer.

Drie van de ondernemers gingen na een pauze van enkele maanden toch door, maar dan met een aangepaste kleinere versie van de plannen.

Daar waar eerst 1000 parkeerplaatsen voorzien waren, werden het er nu 850.

Een eventuele uitkijktoren zou naar het bestaande terrein van Best Zoo verplaatst worden en lang niet zo hoog worden. Er was nog sprake van een meter of veertig.

In de dialoog met de bewoners werden door de bewoners harde voorwaarden en garanties gevraagd. Men wilde keiharde afspraken over de kwaliteit van de investeringen van de kwaliteit van het zichtplan. Het moest immers in één keer goed worden. Goed, of niet.

Ook moest duidelijk zijn dat deze gepresenteerde plannen betaald konden worden, ook inclusief eventuele planschade vergoedingen aan omwonenden. De gemeente werd gevraagd hier op te bewaken.

Dit betekende voor de ondernemer achter Toon Vertier een investering van een miljoen euro. Iets dat hij toezegde. Het was immers het door hem ingediende plan. Het zou gek zijn geweest als hij niet achter zijn zelf ingediende plan zou staan.

September 2016 bleek hij daarop toch terug te komen en wilde hij nog slechts 450.000 euro investeren. Het was indertijd al aangegeven, alles of niets. Het werd dus niets. De gemeente zegde hem daarop de wacht aan. In een krantenartikel dat hij zelf begin februari 2017 in Groeiend Best plaatste, bleek hij dat zelf nooit zo gezien te hebben. Hij was blijkbaar van mening dat hij nog alle vrijheid had om de plannen te halveren en de investering fors lager te laten zijn. Deze zaak gaat nu voor de rechter komen.

In eerste instantie moest de onderneming Toon Vertier alle zaken waarvoor geen vergunning aanwezig is eind februari 2017 van de gemeente weggehaald hebben. Het ging toen onder de rechter. De rechter deed in maart 2017 een voor Toon Vertier negatieve uitspraak. Vooralsnog is alles negatief voor de ondernemer uitgepakt, maar de beroepsmogelijkheid stond nog altijd open. Hoe dan ook mocht Toon Vertier van de gemeente ook de zomer van 2017 open blijven. Net voor het aflopen van de bezwaar termijn werd bekend dat Toon Vertier het verzet zou staken. De activiteiten waarvoor geen vergunnig is zullen op die locatie gestaakt gaan worden. Onbekend is wanneer alles op orde moet zijn. De gemeente is daar erg onduidelijk over.

Ondertussen is Best Zoo wel doorgegaan en deze wil nu samen met de gemeente en Brabants Landschap een verdubbeling van Best Zoo realiseren en Brabants Landschap wil een toren die in het Groene Woud, tegen het gebied met de edelharten komt, en waarschijnlijk iets van twintig meter hoog wordt.

Aan de hoogte van de toren is af te meten dat de ambities bijgesteld werden. Ook de parkeerplaats is nu teruggebracht tot maximaal 600. Nog altijd is dat een aanzienlijk aantal waarbij je er van uit gaat dat er lettterlijk duizenden mensen tegelijk aanwezig kunnen zijn. Immers zullen veel lokale bezoekers (hopelijk) met de fiets komen.